Alfredo ailesiyle yaşayan bir gençtir ve evinden koparak tiyatro seçmelerine katılır. Seçmelerde başarıya ulaşır ama bu aşamadan sonra aslında sanatta kısıtlandığını, etki altına alındığını ve bir anlamda bağımsızlığının yok olduğunun farkına varır. Artık Alfredo için tek bir amaç vardır kendi bağımsız tiyatro ekibini kurarak halkla iç içe gösteriler düzenlemek hiç bir maddi unsuru göz önüne almadan bu işi zevk ve sanatı yüceltmek adına devam etmek vardır.
Sanatın sadece para karşılığı satılması ve salon sahipleri, kanalların sektör sahibi insanların ise sanatçıyı bu yöntemler satın aldığı döneme karşı bir ayaklanmanın ilk sesidir noviembre.
Fakat özgür tiyatro grubunun tüm çabalarına rağmen devlet tarafındanda yasal kısıtlamalarla yara alırlar. En son olarak büyük bir gösteri salonunu,gösteri anında basarlar ve kendi oyunlarını sergilemeye başlarlar.
Burada Alfredo'nun dudaklarından bu radikal sözler çıkar;
"ok şerefli Kültür Bakanlığı'nca karşılanan
konserimizdeki ufak kesinti için...herkesten özür dileriz.
İzin verirseniz,
sizlere küçük bir hikâyem var.
gçen gün bu sahneyi ele geçirip,sesimizi duyurmaya karar verdik!
O yüzden...
Bir!
İki!
Üç!
Dört!
Bunu yaptık, çünkü bıktırdılar bizi.
Evet!
Yorulduk!
Tükendik!
Ümidimizi yitirdik!
Oyunculara bakacağım.
Çünkü, günümüzde tiyatro ve sanat
gerçekten.kokuşmuş bir halde!
Leş kokan genel kurul odaları,
devlet memurları,
ticaret,reklamcılık, tekdüzelik,
rahatına düşkünlük,
boş zaman, can sıkıntısı,
bürokrasi ve yalan-dolan!
Bir tek sanat yok!
Zavallı sanatım!
Sanat artık yok!
Artık sadece,
sanat ticareti,sanat borsası.ya da sanatı teşvik
ticareti olacak!
Bir başka banka hesabı daha,
sayıları toplama sanatı.
Ama biz buna alet olmayacağız!
Çünkü bizler...özgrüz!
Bizler, sanatın kalpleri
değiştirebileceğine inanıyoruz...
Ve onlara güç verebileceğine...
Sanat, insanlara yaşadıklarını
hissettirebilir.
Sanat,erkek ve kadının ruhuna erişebilir.
Sanat, topluma şuur getirir.
Bizleri daha iyi birer birey yapar.
Sanat, evrensel olabilir.
Sınırsız,her türlü dinden,
ve ırktan bağımsız.
Sanat, bir silah olabilir.
Ama bir dekor asla!"
Bu sözler sonucu Alfredo vurulur. Sanatın özgürleşmesine atılan adım hüsranla bitmiş olsada hiç birşey yapmama aciziyetinin yanında sembolik bir gurur olarak yer edinicektir.
noviembre
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder